Wanneer Erika Toliusis schildert, is elke toepassing weloverwogen en nauwkeurig. Terwijl ze zich een weg baant over het oppervlak van het canvas met alleen een paletmes, zijn de gemaakte foto's verbluffende voorbeelden van hyperrealisme. Ze behoudt echter de geest van een impressionist; haar productie vindt plaats in series, waarbij specifieke aandacht wordt besteed aan een landschapselement, de visuele fenomenen ervan worden onderzocht en kleur en toon worden gemanipuleerd om een reeks atmosferische effecten te ontwikkelen.

Het onderwerp golven leent zich uitstekend voor herhaling in deze reeks werken. Oceaangolven die in eindeloze opeenvolging neerstorten, zijn een zen-motief, analoog aan gedachten die in de geest verschijnen en verdwijnen, of het rijzen en dalen van de adem. Toliusis kerft met sensuele precisie de golven uit en vestigt haar eigen ritme in harmonie met het pulserende getij van onze planeet die in- en uitademt. Deze focus duikt in een vorm van meditatieve abstractie - hetzelfde deel van de oceaan produceert voor altijd een oneindig aantal beelden. In die zin wijdt Toliusis aan elk werk een moment van tijd, waarbij hij esthetische betekenis vindt in de willekeurige patronen die zijn uitgevonden door de toppen en rollen van het water.